ΕΘΙΣΤΙΚΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

Οι εθισμοί χτυπούν την πόρτα των έξυπνων ανθρώπων. 

Τι ψέμα, τι κολακευτικό ψέμα. Οι εθισμοί χτυπούν την πόρτα όλων μας. Δεν ξέρω τι λέει η βιοχημεία, η βιολογία, η φυσιολογία, η ψυχολογία και όλες οι λογίες, οι εθισμοί είναι ο τρόπος που ξεκουράζεται το αγχωμένο μας πνεύμα. Και όλοι κατα καιρούς έχουμε νιώσει κόπωση στο πνεύμα. Ειδικά σε συνθήκες ακραίου στρες όπως σήμερα.

Εθισμοί. Στο αλκοόλ, στη ζάχαρη, στον καφέ. Στο σεξ. Στον υπερβολικό ύπνο. Στο τσιγάρο φυσικά.
Αυτά είναι εύκολα, τα ζητά το σώμα, λες εντάξει τωρα ας φάω και τη δεύτερη σκολατίνα....
Και νιώθεις ότι χόρτασες, ότι δεν θα ξαναπεινάσεις, άσχετα αν εκεινη την ώρα πεινάει το μυαλό. Ας κάνω κι ένα τσιγάρο, η νικοτίνη μέσα μου ζητάει παρέα. Κι ένα ποτηράκι, οίνος ευφραίνει...Ας ρίξω και μια πασιέντζα.
Και λίγο πορνό στο ίντερνετ, μεσημεριανή χαλάρωση. Το ζητάει το σώμα. Ποιό σώμα; Αυτό που τόχεις πήξει στις σοκολάτες, στα ξύδια, στα φαρμάκια και αυτό που κοντεύει να βαλσαμωθεί από τον πολύ ύπνο.
Υπάρχουν και κάτι κολλήματα όμως που δεν ξέρεις από που σούρθαν. Κόλλημα στο διαδίκτυο για παράδειγμα. Στα ψηφιακά παιχνίδια. Πώρωσηηηη!

Σκάσε φούσκες χρωματιστές, σκάψε λαγούμια υπόγεια, τάισε με μπιμπερό τα κοτόπουλα
(! ναι, ναι... είναι αλήθεια!), σκότωσε.
Την ώρα σου.
Μα να σκοτώσεις την ώρα; Δεν μπορείς απλά να την αφήσεις να φύγει;
Όχι. Οχι γιατι πονάει. Πονάει που αυτή η ώρα έρχεται με μια αγκαλιά κενό να σου θυμίζει τους άδικους κόπους. Πονάει που αυτή η ώρα έρχεται με δαφνοστεφανωμένους ανίκανους, με το γέλιο ως τ΄αυτιά για την επιτυχία τους.

Η ζωή είναι μεγάλη.
Το είπε κάποιος μεγάλος.
Και μικρός να το έλεγε, πάλι μεγάλη ειναι. Γι αυτό ας βιαστούμε.